Στις 11 και κατι το πρωί, στεκόμασταν στην Οδό Γούναρη και Τριπόλεως στην Άνω Γλυφάδα περιμένοντας ένα ταξί για να πας πάει στον σταθμό του Μετρό. Πηγαίναμε στην συγκέντρωση του Ε.Πα.Μ. στο κέντρο για να υποδεχθούμε την γνωστή καγκελάριο που μας αγαπά τόσο πολυ... Δίπλα μας, ήταν δύο πιο νεαροί συμπολίτες από εμάς οι οποίοι ετοιμαζόντουσαν να μπουν στο αυτοκίνητό τους.
Εκεί που στεκόμαστε, εμφανίζονται απο το πουθενά δύο μηχανές της ομάδας Δίας, και κατεβαίνουν από τις μηχανές 4 λεγόμενοι "αστυνομικοί"... Ξέρετε, αυτοί με τις στολές, που έχουν ορκιστεί να διαφυλάττουν το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ...
Μου μίλησε αμέσως ένας από αυτούς, και μου είπε: "Μπορώ να δω λίγο την ταυτότητα σου φίλε;" Την ίδια στιγμή, καθώς του έδωσα την ταυτότητά μου, άλλοι δύο αστυνομικοί άρχισαν να κάνουν σωματικό έλεγχο και στους δύο μας. Και οι δύο μας, είχαμε μικρές μάσκες, από αυτές τις νοσοκομειακές με το λαστιχάκι. Τίποτα το τραγικό. Τις είχαμε για την περίπτωση που όταν είμαστε στην διαδήλωση και έπεφταν πάλι χημικά... Εξυπακούεται ότι δεν είχαμε μαζί μας τίποτα άλλο, εκτός από τα πορτοφόλια μας και τα κινητά μας. Η "αστυνομία", τις βρήκε βεβαίως. Οι αστυνομικοί συνέχισαν να ελέγξουν και τους άλλους δύο συμπολίτες ΚΑΙ το αυτοκίνητό τους μέσα εξω. Όλα όσα έλεγαν, τα έλεγαν αυταρχικά, με τσαμπουκά, χωρίς ούτε τυπικά να ρωτήσουν αν θα μπορούσαν. Μας ρώτησαν, που πάμε με τρόπο και τόνο που έδειχνε τι θα γινόταν παρακάτω αν τους προκαλούσαμε...
Συνήθως το έχω το μυαλό μου μαζί μου. Δεν δικαιούνται να ξέρουν που πάω. Τους έδωσα την ταυτότητά μου, και εφόσον όλα φαίνονται μια χαρά, περίμενα να μας αφήσουν. Την στιγμή όμως αυτή, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να με σταματήσει και να μου ζητήσει η αστυνομία "τα χαρτιά μου". Ο συναγωνιστής μου και εγώ, απλά περιμέναμε για ταξί. Και έτσι, στην ερώτησή του, του είπα ότι πάμε κέντρο, για την διαδήλωση. Δεν τους άρεσε. Μας είπαν να μετακινηθούμε στην άκρη, γιατί αυτό θα πάρει λίγο χρόνο.
Εν τω μεταξύ, οι άλλοι δύο συμπολίτες μας, πέρναγαν περίπου τα ίδια. Μας ρώτησαν αν ξέρουν ο ένας τον άλλο, λες και είναι παράνομο να είμαστε 4 άτομα στην ίδια ακτίνα 2-3 μέτρων... Κάποια στιγμή, είπαν στον ένα από αυτούς ότι μπορεί να φύγει. Αυτός τους είπε ότι θα περιμένει τον φίλο του. ένας από τους αστυνομικούς αμέσως, με τον ίδιο τσαμπουκαλεμένο τρόπο του είπε ότι "Αν δεν φύγεις ΤΩΡΑ, θα σε πάω μέσα για παρακώλυση προσαγωγής". Μετά από αυτό, ο νεαρός έφυγε. Την ίδια στιγμή ο συναγωνιστής μου και ο άλλος πολίτης ρωτούσαν κάποιες ερωτήσεις από την μόνη γυναίκα "αστυνομικό" που ήταν εκεί. Αυτό που πρόλαβα να ακούσω, ήταν "Δεν έχει σημασία τι λέτε, θα ΠΑΤΕ ΜΕΣΑ! ΤΕΛΕΙΩΣΕ!" φανερά νευριασμένοι που τολμήσαμε και ρωτήσαμε. Ο άλλος αστυνομικός είπε αμέσως μετά "ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗΣ;". Τότε μετά από μερικές ακόμα ερωτήσεις, μας είπαν ότι θα μας προσάγουν.
Αμέσως ρώτησα έναν "αστυνομικό", ποια είναι η αιτία που μας κάνουν προσαγωγή. Τους είπα ότι έχουν τα στοιχεία μας, και ότι εφ όσον όλα έχουν καλώς, θα πρέπει να μας αφήσουν. Αυτός μου είπε με το γνωστό πια αυταρχικό/ψυχωτικό σχεδόν ύφος "Και αν είναι πλαστά; Πως το ξέρουμε;". Του είπα ψύχραιμα, ότι αυτά μπορούν να τα τσεκάρουν από τον ασύρματο, αν και δεν χρειάζεται. Αλλά είχαν την απάντηση έτοιμη. Μου είπαν ότι τα συστήματα έχουν "πέσει" και πρέπει να γίνει ο έλεγχος στο τμήμα.
Αμέσως μόλις βρήκα την ευκαιρία, πήρα μια συναγωνίστρια του Ε.Πα.Μ. και της είπα την κατάσταση.
Αμέσως μετά, μίλησα με άλλον αστυνομικό. Αυτός δεν είπε το όνομά του όπως και ο προηγούμενος. Όταν τον ρώτησα και αυτόν ποιός ο λόγος προσαγωγής, μου είπε ότι το κάνουν για να ελέγξουν τα στοιχεία μας. Του είπα ότι η ταυτότητα φτάνει και δεν είναι νόμιμο να μας κάνουν προσαγωγή χωρίς λόγο. Αυτός μου είπε: "Κοίτα φίλε, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΧΝΩ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΕΓΩ ΚΑΝΩ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ". Του απάντησα, πάντα ψύχραιμα, ότι αυτό που του ζητώ δεν είναι να παραβιάσει τον νόμο, αλλά απλά να τον εφαρμόσει. Μου ξανά είπε ότι αυτός απλά ακολουθεί εντολές. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι όποια και να ήταν ήταν η αλήθεια, μάλλον θα μας κρατούσαν για πολύ ώρα στο τμήμα, αν ήθελαν πράγματι να κάνουν ή απλά να υποκριθούν ότι κάνουν τον έλεγχο με "συμβατικούς" τρόπους.
Εκείνη την στιγμή, ήρθε τρίτη μοτοσικλέτα με άλλους δύο "αστυνομικούς". Σύνολο 6 αστυνομικοί τώρα. Ο ένας από αυτούς μάλιστα,όλον τον χρόνο που ήταν εκεί, είχε αυτό το ψυχοπαθολογικό ύφος που είχε ο Μουσολίνι και περιφερόταν πέρα-δώθε με ένα ψυχωτικό τρόπο μπροστά μου, προσπαθώντας όσο πιο πολύ μπορούσε να φανεί σκληρότερος από όλους. Σταμάτησε μπροστά μου, γιατί προφανώς τον ενόχλησε ότι τον κοιτούσα με απορία... Βεβαίως τον κοιτούσα, γιατί αυτό που έβλεπα μπροστά μου, δεν ήταν υπηρέτης του Νόμου και προστάτης του Πολίτη, αυτό ήταν απλά ένα αρρωστημένο θέαμα...
Αναρωτιόμουν, τι θα πρέπει να έχει περάσει κάποιος για να δεχθεί να κάνει τέτοια δουλειά και με αυτόν τον τρόπο. Όπως στεκόταν και με έβλεπε προκλητικά, τον ρώτησα λοιπόν, ποιο είναι το όνομά του. Αυτός, αγνοώντας την ερώτηση μου, με ρώτησε "Που μένεις;" έτσι ακριβώς, στον ενικό και με το ίδιο αυταρχικό ύφος. Δεν ζητάω πληθυντικό ποτέ. Τον μισώ, είναι η αλήθεια. Αλλά στην περίπτωση αυτή τον ζητάω. Γιατί υποδηλώνει την πραγματική σχέση μεταξύ του πολίτη και του ανθρώπου που καλείται να κάνει μια υπηρεσία. Αλλά ήθελα να δω πόσο μακριά θα πάει η βαλίτσα. Του είπα μη συγκεκριμένα "Εδώ κοντά.". Με ξαναρωτάει πιο φωναχτά "Που, ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ;" του απάντησα και πάλι ψυχραιμότατα "Εδώ, Άνω Γλυφάδα". Ξαναρωτάει με αυξανόμενο και ορατό θυμό: "ΟΔΟ! ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΟΔΟ". Του λέω, "κοντά στην εφορία". Η λύσσα έχει αρχίσει να φαίνεται στο πρόσωπό του. Με ξαναρωτά φωνάζοντας, "ΠΕΣ ΜΟΥ ΟΔΟ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟ!". Του είπα την οδό και μετά του είπα: "Δεν ξέρω αν θα πρέπει να στα λέω αυτά...", για να δω την αντίδρασή του. Η απάντησή του ήταν "ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΤΑ ΠΕΙΣ, ΤΑ ΛΕΣ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ;;". Ευτυχώς, κάποιος άλλος "αστυνομικός", με πήρε παραπέρα πριν συνεχιστεί η "συζήτηση".
Εκείνη την στιγμή, βγήκε ένας γέρος μαγαζάτορας και μας ρώτησε τι έγινε. Όσο προλάβαμε να του πούμε, ότι δεν μας δίνουν λόγο, και δεν μας δίνουν τα ονόματά τους, ο "αστυνομικός" που ανέφερα παραπάνω, τον κοίταζε με τέτοιο λυσσασμένο ύφος κατάματα, που ο γέροντας μάλλον φοβήθηκε και απλά έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι... Πρόλαβα να του πω, χωρίς να με ακούσει ο "αστυνομικός", ότι έχουμε Χουντάρα και να μην το ξεχάσει...
Αμέσως ήρθε το περιπολικό. Βγήκαν από το περιπολικό, τώρα ήταν 8 "αστυνομικοί", για να συλλάβουν 3 ήρεμους πολίτες... Μας έβαλαν στο περιπολικό. Για καλή μας τύχη, αμέσως μόλις αρχίσαμε να κινούμαστε, με πήρε τηλέφωνο ένα στέλεχος του Ε.Πα.Μ. και μας είπε να πούμε ξεκάθαρα και δυνατά τα εξής λόγια: "Είμαστε μέλη του Ε.Πα.Μ., και ο γενικός γραμματέας μας έρχεται τώρα αμέσως μαζί με τους δικηγόρους μας στο τμήμα.". Τους το είπα. Ο οδηγός του περιπολικού, μας έκανε την εξής δήλωση αμέσως: "Να ξέρετε ότι η προσαγωγή σας είναι καθόλα ΝΟΜΙΜΗ και κανονική". Ο "αστυνομικός" που μας το είπε αυτό, το είπε με τέτοιον τρόπο που στην πρώτη φορά που το είπε, "δεν του βγήκε σωστά" έκανε λαθος. Το επανέλαβε άλλες δύο φορές, σαν να ήταν ποίημα. Ήταν προφανές ότι αυτά τα λόγια δεν του ήρθαν με φυσικό τρόπο, η εντύπωση που είχα ήταν ότι ήταν κάτι που είχε συγκεκριμένη εντολή να μας πει.
Δεν είπα τίποτε άλλο. Ήταν προφανές ότι είχαν παραβιάσει τον νόμο πολλαπλές φορές. Δεν μας έδωσαν τον λόγο που τους φανήκαμε ύποπτοι. Δεν μας έδωσαν έναν πιστευτό λόγο που εξηγούσε γιατί μας πήραν στο τμήμα και μάλιστα ήταν αντιφατικοι μεταξύ τους. Η γυναίκα "αστυνομικός", πριν καν προλάβουν να μας ελέγξουν πλήρως, το μαρτύρησε έτσι κι αλλιώς ότι "ότι και να πούμε, θα μας πάμε μέσα". Ο ένας απαίτησε να του πω συγκεκριμένες προσωπικές πληροφορίες με τρόπο που ήταν οριακά βίαιος. Και τέλος, κανένας τους, δεν μας έδωσε το όνομά του.
Όταν φτάσαμε στο τμήμα, ο οδηγός του περιπολικού πήγε αμέσως στον διοικητή/ανώτερό του και προφανώς τους είπε αυτό που τους είπα στο περιπολικό. Περιμέναμε για περίπου δύο λεπτά, όταν ένας Δικηγόρος του Ε.Πα.Μ. πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι σε 15 λεπτά θα ήταν εκεί. Εγώ σκοπίμως απαντούσα και επαναλάμβανα τα "σημαντικά" στοιχεία δυνατά ώστε οι "αστυνομικοί" που ήταν γύρω να ακούνε καλά.
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, δεν περασαν άλλα δύο λεπτά και μας κάλεσαν για να μας επιστρέψουν τις ταυτότητες και μας άφησαν ελεύθερους. Τον άλλον πολίτη όμως, τον αφήσαμε πίσω, και δεν ξέρουμε τι απόγινε. Αυτός δεν είχε δικηγόρο...
Μιά σημαντική λεπτομέρεια που πρόσεξα μόλις μπήκαμε ήταν αυτή: Όταν μας έβαζαν στο τμήμα, οι διάφοροι "αστυνομικοί" που ήταν ήδη εκεί, ρώταγαν ο καθένας με διάφορους τρόπους, πια περίπτωση ήμασταν, από τον ένα δρόμο ή τον άλλο. Αυτό που ήταν προφανές και πάλι, ήταν ότι η προσαγωγή μας ήταν παρά μία από πολλές που γίνονταν την ίδια στιγμή, προφανώς με τον ίδιο τρόπο. Είχα την εντύπωση μόλις μπήκα στο τμήμα ότι αυτό που λάμβανε χώρα δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά μια μαζική επιχείριση κατά-τρομοκράτησης του Λαού σε συνδυασμό με την κατοχική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Αθήνα.
Δεν με πείραξε η σπατάλη του χρόνου μου.
Δεν με πείραξε ότι οι "αστυνομικοί" έδρασαν σαν αυταρχικοί φασίστες.
Δεν τρομοκρατηθήκαμε, εμείς έχουμε ανοσία.
Ευτυχώς που ήμασταν Επαμήτες, γιατί τουλάχιστον, ΚΑΙ στην συγκέντρωση πήγαμε, στο τέλος, ΚΑΙ σπαταλήσαμε χρόνο των "αστυνομικών" ώστε όσο ασχολούνταν με εμάς, δεν "απασχόλησαν" άλλους πολίτες που σίγουρα θα είχαν τρομοκρατηθεί.
Συμπολίτες μου, το ξέρω πολύ καλά ότι η μικρή "περιπέτεια" αυτή δεν είναι παρά ένα μικροσκοπικό γεγονός, μπροστά στον πόνο που έχει προσκαλεστεί στους συνταξιούχους, ανέργους, υπαλλήλους, επαγγελματίες και τον Λαό γενικά που υποφέρουν ήδη πολύ χειρότερα... Αλλά μην ξεχνάτε. Αυτά τα γεγονότα δεν είναι παρά ένα προοίμιο για αυτά που έρχονται. Σύντομα, οι εντολές που θα παίρνουν οι "αστυνομικοί" δε θα είναι πλέον τόσο "μαλακές". Σύντομα, θα αγνοούν τους δικηγόρους, γιατί πολύ απλά δεν θα υπάρχει δικαστήριο όπου θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα μας. Σύντομα, δεν θα υπάρχουν νόμοι γι αυτούς, μόνο οι κανόνες τους. Θα υπάρχει ΜΟΝΟ ότι τους συμφέρει. Δεν θα υπάρχει Σύνταγμα, ούτε καν ως πρόσχημα. Οι κατέχοντες την εξουσία, μη μπορώντας πλέον να κρυφτούν πίσω από δικαιολογίες θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων, να λειτουργήσουν απολύτως απροκάλυπτα. Και τότε θα εκδηλώσουν αυτό που ήδη κάνουν όσο πιο κρυφά μπορούν τώρα, αλλά τελείως ανοιχτά πλέον. Θα κάνουν ότι θέλουν, σε όποιον θέλουν, μέχρι τελική πτώσεως. Είναι ήδη δωσίλογοι. Έχουν παραδώσει την κυριαρχία της Πατριδας μας. Ειναι μιά ανάσα πριν ξεχαρβαλώσουν ότι έχει μείνει από την οικονομία. Νομίζετε πραγματικα ότι θα σταματήσουν εκεί;;; Το επόμενο βήμα είναι και το ξεχαρβάλωμα της ίδιας της Δημοκρατίας!
Συμπολίτες, ο μόνος τρόπος να σταματήσει η επιταχυνόμενη κατρακύλα προς την απόλυτη κατάλυση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, είναι να αγωνιστούμε ΜΑΖΙ ενάντια στην απροκάλυπτη πλέον ΧΟΥΝΤΑΡΑ. Κανείς μας σε λίγο δεν θα έχει την πολυτέλεια να έχει ιδεολογικές εμμονές ή την ελευθερία της γνώμης του όποια και να είναι αυτή. Αυτό που έγινε σε μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας και σε εμάς χθες, είναι μόνο η αρχή. Όποιος δεν το κατάλαβε λοιπόν, ας το καταλάβει ΤΩΡΑ. Έχουμε ΧΟΥΝΤΑ. Το κράτος καταλύει τα δικαιώματά μας, συνεχώς, και η κατάλυση των αυτονόητων δικαιωμάτων μας, όπως το να περπατάμε στον δρόμο, είναι προ των θυρών. Πρέπει όλοι να σηκωθούμε. Αν τους αφήσουμε, θα μας τα πάρουν ΟΛΑ. Και δεν εννοώ μόνο τα χρήματά μας, και τις κοινωνικές παροχές κάθε τύπου. Μιλώ ακόμα και για τα βασικά μας δικαιώματα.
Χθες πέρασαν το ορατό πλέον φράγμα που υπάρχει μεταξύ οποιασδήποτε ψευτό-Δημοκρατίας και της Χούντας. Η απαγόρευση των συναθροίσεων μαζί με τις μαζικές προσαγωγές ήταν πράγματα που τα άκουσαν και τα είδαν σχεδόν όλοί. Δεν χρειάζεται πλέον να είσαι "ψαγμένος" για να ξέρεις ότι έχουμε Χούντα. Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες για κανέναν. Και πολύ περισσότερο για την αντιπολίτευση, δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία γιατί νομιμοποιεί πλέον το καθεστώς με την παραμονή της στην Βουλή και τον τρόπο που "κάθεται και το συζητάει" μαζί τους. Αυτούς, δεν φαίνεται οτι μπορούμε να τους αλλάξουμε...
ΠΟΙΟΣ ΜΕΝΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ;;;
ΕΜΕΙΣ!
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ!
ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ!!!
Σ. Κατσούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου