του συναρμολογητή
Προσπαθώ να μαζέψω στο νου μου ότι δήλωση έχει γίνει από την αποφράδα εκείνη ημέρα της ένταξης της χώρας μας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο (και όχι μόνο). Παπακωνσταντίνου, Παπανδρέου, Βενιζέλος, Στουρνάρας (και ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ), Σαμαράς , μοιάζει να επαναλαμβάνονται, αλλάζοντας απλά τις ημερομηνίες αναμονής της έρμης της ανάπτυξης. Έτσι, από το 2011 που πρωτοαναμενόταν βάσει των λεγομένων του πρώην τσάρου της κυβέρνησης Παπανδρέου, έχουμε φθάσει αισίως στην βέβαιη έλευσή της μέσα στο 2014, κατά τον Στουρνάρα. Ανάπτυξη πουθενά. Έχει γίνει ανέκδοτο. Ο φίλος μου ο καφετζής τις προάλες με ρώτησε: «Ρε μην είδες την ανάπτυξη όπως ερχόσουν;» τι να του απαντήσω; Βλέπετε, δε θέλω να χαρακτηριστώ και λαϊκιστής. Αυτό μου’ λειπε τώρα στα 45 μου! Του απαντώ λοιπόν με στόμφο: «Απαραίτητη προϋπόθεση για την έλευση της ανάπτυξης, είναι, η απαρέγκλιτη εφαρμογή του προγράμματος που μας έχουν επιβάλλει οι δανειστές μας.»
Πηγαίνοντας σπίτι όμως αναρωτήθηκα. Αν εφαρμοσθούν όλα κατά γράμμα, άραγε τι θα αλλάξει στην καθημερινότητα των πολιτών αυτής της χώρας; Οικονομολόγος δεν είμαι, προσπαθώ όμως να προσεγγίσω το θέμα με την κοινή λογική, η οποία τίθεται καθημερινά σε αμφισβήτηση από τους κυβερνώντες… μπαίνω στο internet. Ανατρέχω σε μια χώρα όπου εφαρμόζει πρόγραμμα, σε συμφωνία με το ΔΝΤ από το 1984! Την Γουατεμάλα.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον εκπρόσωπο του Δ.Ν.Τ., Φερνάντο Ντελγάδο: «Η Γουατεμάλα έχει κάνει ρεκόρ. Παρουσιάζει ένα ιστορικό συμμόρφωσης και εκπλήρωσης υποχρεώσεων ιδιαίτερα ικανοποιητικό. Έχει επιδείξει αξιέπαινη φορολογική πολιτική και έχει επιτύχει σε όλα τα επίπεδα με τον πιο ικανοποιητικό τρόπο!».
Πολύ ωραία λοιπόν, σκέφτομαι. Άραγε αξίζει τον κόπο να αντιστεκόμαστε; Κοιτάζω τους αριθμούς. Η ικανοποίηση μέσα μου είναι διάχυτη. Τι κι αν χρωστάω σε εφορία, ΟΑΕΕ, τράπεζες; Αν είναι και η Ελλάδα να πιάσει τέτοια νούμερα, χαλάλι! Διαβάζω λοιπόν:
«Με πληθυσμό και έκταση περίπου όσο και η Ελλάδα, η Γουατεμάλα είναι στα χαρτιά μια από τις πιο σταθερές και αναπτυσσόμενες οικονομίες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Ο πληθωρισμός της είναι ελάχιστος, η νομισματική της ισοτιμία συνεχώς σταθερή, η ανεργία βρίσκεται κάτω απ’ το 3% και οι εξαγωγές της ανθίζουν.
Είναι η 4η χώρα στον κόσμο σε εξαγωγές ζάχαρης, ενώ στις πρώτες θέσεις βρίσκονται και οι εξαγωγές μπανάνας και καφέ. Η χώρα εξάγει επίσης φρέσκα λαχανικά, γαλακτοκομικά στην Ευρώπη, κρέας, γαρίδες, καουτσούκ, ηλιακή ενέργεια και βιοκαύσιμα. Μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται στην περιοχή Πετέν, όλα εκμεταλλεύσιμα από τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος παράγει το 85% του Α.Ε.Π. της.»
Σιγουρεύομαι πια πως η λύση είναι οι πολιτικές που επιβάλλουν οι διεθνείς οργανισμοί. Τα νούμερα που παραθέτει ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ είναι εντυπωσιακά και φαίνεται εκ πρώτης όψεως να μην επιδέχονται αμφισβήτησης. Ωραία λοιπόν. Συνεχίζω να αναρωτιέμαι (κακό ελάττωμα). Πως οι πολίτες της Γουατεμάλας θα καρπώνονται, επιτέλους, τα αποτελέσματα του μακροχρόνιου προγράμματος. Όλα δείχνουν πως «οι θυσίες τους έπιασαν τόπο». Άραγε, η Ελλάδα θα τα καταφέρει όπως αυτή η μακρινή χώρα; Αρχίζω να βλέπω τον Στουρνάρα θετικά. Εξάλλου, αυτός ως διακεκριμένος καθηγητής, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Ας είναι λοιπόν. Ας υποστούμε ότι απαιτείται τώρα αν είναι να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα. Τι κι αν δεν έρθει η ανάπτυξη το 2014; Τι κι αν δεν έρθει ούτε το 15; Κάποτε θα έρθει. Νιώθω πως είμαι διατεθειμένος να κάνω λίγα χρονάκια υπομονή ακόμη.
Επιστρέφω στην Γουατεμάλα. Κοιτάζω λίγο παρακάτω. Ας δούμε τώρα τον λαό αυτής της χώρας. Πως βιώνει άραγε όλα αυτά τα ευεγερτήματα για τα οποία καυχιέται ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ; Με χαρά ξεκινώ να διαβάζω. Το χαμόγελο αισιοδοξίας όμως έσβησε με τις πρώτες γραμμές. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα που έθεσα στον εαυτό μου, είναι προφανής. Διαβάστε κι εσείς:
«Στη χώρα των 13,5 εκατομμυρίων λοιπόν, το 56,2% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ το 15,2% ζει σε ακραία φτώχεια. Το 20% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από 1 δολ. Ημερησίως.»
Και αν αυτά τα στοιχεία δε σας λένε και πολλά, κοιτάξτε και παρακάτω:
«Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που εξέδωσε η UNICEF τον Απρίλιο του 2009, 1 στα 2 παιδιά στη Γουατεμάλα πάσχει από Χρόνια Ασιτία, ενώ το 80% των παιδιών των ιθαγενών κάτω των 5 ετών δεν έχουν πρόσβαση στην απαραίτητη για την ανάπτυξη διατροφή. Επίσης, το 50% των παιδιών αυτών πάσχουν από ραχιτισμό. Πολλά από τα υποσιτισμένα παιδιά πάσχουν από την ασθένεια Kwashiorkor, η οποία προκαλεί νοητικές καθυστερήσεις, ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών αυτών έχει χαμηλότερο ύψος και βάρος συγκριτικά με το φυσιολογική τους ανάπτυξη. Έτσι , βλέπουμε παιδιά 14 ετών, να έχουν το ύψος 8χρονων. Επίσης, είναι πιο ευάλωτα σε ασθένειες που μπορούν να προκαλέσουν το θάνατό τους, λόγω έλλειψης πρωτεϊνών, ασβεστίου και βιταμινών. Το 37,5% των υποσιτισμένων παιδιών πεθαίνουν από αναπνευστικά προβλήματα, το 11% από διάρροιες, το 7% από δερματικές ασθένειες και πολλά μπορούν να πεθάνουν από απλό κρυολόγημα. Αλλά και για τα υποσιτισμένα παιδιά που θα καταφέρουν να επιβιώσουν , το μέλλον θα είναι δύσκολο, αφού οι βλάβες που θα έχουν υποστεί, είτε στην σωματική είτε στη διανοητική τους ανάπτυξη, δε θα μπορέσουν να επανορθωθούν ποτέ.»
Όλα γκρεμίστηκαν μέσα μου. Πάει και η αισιοδοξία πάει και η χαρά της αναμονής της ανάπτυξης. «Αν είναι να έρθει τέτοια ανάπτυξη να τη βράσω». Και ο Γιάννης Στουρνάρας; Δεν ξέρει; Μήπως ρε παιδιά πρέπει να του τα πούμε του ανθρώπου; Λέτε να μας αντιμετωπίσει ως λαϊκιστές; Λέτε να μας καταγγείλει ως γραφικούς και αντιευρωπαϊστές; «Μπορεί και να έχει δίκιο», σκέφτομαι. Αναρωτιέμαι και πάλι. Μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας, φώτισε τη σκοτεινιασμένη μου ψυχή. Όχι. Δεν θα εγκαταλείψω την προσπάθεια να βρω σημάδια θετικά. Μήπως η Ελλάδα, ως «ισότιμο» μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, δεν πρόκειται να γίνει Γουατεμάλα και απλά τώρα βρίσκεται σε μια παροδική περίοδο προσαρμογής; Μα και βέβαια! Αυτό θα είναι. Δεν μπορεί! Στουρνάρας είναι αυτός, κάτι θα ξέρει. Και ενώ με αυτή τη σκέψη, ησυχάζω κάπως, μια έκθεση για την Ελλάδα πέφτει στα χέρια μου. Είναι της ΕΛΣΤΑΤ. Ναι ντε! Της γνωστής ΕΛΣΤΑΤ του κυρίου Γεωργίου. «δικός τους είναι αυτός», σκέφτηκα με υστεροβουλία είναι αλήθεια, «κάτι θετικό θα έχει να μου ανεβάσει τη ψυχολογία». Αμ δε! Διαβάστε λοιπόν:
«Με τον πλέον δραματικό τρόπο αποτυπώνεται στην έκθεση της ΕΛΣΤΑΤ, για το μήνα Απρίλιο, η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα. Από τα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης, που διενεργείται στο σύνολο των χωρών της ΕΕ από το 2004, η Ελλάδα κατέχει θλιβερή πρωτιά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αφού έχει το μεγαλύτερο δείκτη του πληθυσμού(31.00), που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, από όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Μόνο με τη Ρουμανία, τη Λιθουανία, και την Ουγγαρία, που βρίσκονται εκτός Ευρωζώνης, μπορεί να συγκριθεί σε ό,τι αφορά τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αν μη τι άλλο είναι εξαιρετικά επείγουσα η ανάγκη για πραγματική στροφή, της Ευρωπαϊκής Πολιτικής, πριν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρεθεί σε κατάσταση τελείας αποσάθρωσης…»
Ώπα; Τι έγινε ρε παιδιά; Ούτε ο δικός τους άνθρωπος δεν τους συνερίζετε; Λέτε ρε παιδιά να γίνουμε Γουατεμάλα; Κι ο Στουρνάρας; Ρε μήπως είναι στουρνάρι και δεν το ‘χουμε πάρει χαμπάρι; Εξάλλου το λέει και τ’ όνομά του. Το τραβάει ο οργανισμός του ρε παιδάκι μου! Και η Ευρώπη; Άλλοι αυτοί οι μεγάλοι ευρω-πέη τεχνοκράτες! Τόσο καιρό μας φοβίζανε με το ευρώ. Και η φτώχεια; Έχει νόμισμα η φτώχεια ρε; Τρομάρα σας!
Ρε μπας και πρέπει όλοι να μαζευτούμε και να τους πούμε: Ουστ ρεμάλια!
(Τα στοιχεία για την Γουατεμάλα από την ταινία «Υπέροχη Μακροοικονομία» του Εξάντα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου