Χωρίς…. αναισθητικό και καλοπιάσματα, ακόμη και των επιλογών μας

Δημήτρης Κυπριώτης

Η αλήθεια στην πολιτική ζωή, πρέπει να καταγράφεται από την πραγματικότητα που βιώνουμε, ειδικά δε όταν υπάρχει αποτυπωμένη η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, χωρίς φυσικά αυτή η καταγραφή να αποτελεί πανάκεια ότι είναι και η απόλυτα ορθή.

Σαφέστατα στην πολιτική  ζωή,  υπάρχουν και οι θεωρητικά σκεπτόμενοι, είτε με ορθολογικούς είτε με μαξιμαλιστικούς όρους, που φτάνουν μέχρι και στις επαναστατικές  φαντασιώσεις για την επίλυση  των  πολιτικών προβλημάτων,  ακόμη και όταν αυτά είναι αδιέξοδα.

Πέραν λοιπόν από τις σκέψεις αυτές, θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι ο κόσμος τις περισσότερες φορές δεν επιτυγχάνει την πρόοδό του ή τουλάχιστον αυτό που θεωρεί πρόοδο με άλματα ή ακόμη και με χαρισματικούς ηγέτες ή με επαναστατικές προσωπικότητες, αλλά το σύνηθες είναι να την επιτυγχάνει ή τουλάχιστον να την επιζητεί, με συνεχή και σταθερά βήματα ακόμη με μέτριες ή κάτω του μετρίου ηγεσίες. 

Έτσι λοιπόν δεν θα πρέπει να «στήνεται στον τοίχο» ο πολίτης, που μέσα στις κρατούσες συνθήκες κάθε φορά, εμπιστεύεται αυτόν τον πολιτικό σχηματισμό ή τον ηγέτη του, που θεωρητικά ή κατά τη γνώμη του,  μπορεί να πραγματοποιήσει μικρά έστω βήματα προς τα εμπρός, ειδικά δε όταν δεν διακρίνει άλλη σοβαρή πολιτική δύναμη, που να αντιπαρατίθεται τις πολιτικές που επαγγέλλεται η προτίμησή του,  πέραν από τις γελοιότητες της πρόσκαιρης εκλογικής  συγκόλλησης ανόμοιων και ετερόκλητων δυνάμεων, που μικρομέγαλα «κορδώνονται» ως η μοναδική λύση στο πολιτικό αδιέξοδο.

Το ερώτημα είναι αν αυτή η επιλογή του είναι η σωστή ή όχι. Όμως  ο πολίτης αυτός που κάνει την παραπάνω επιλογή, πιστεύει ότι έχει μία πιθανότητα να βελτιώσει τη ζωή του έστω και πολύ λίγο, από το να παραμένει «ταξιδιώτης» του ονείρου και ενδεχομένως της ουτοπίας. Βέβαια το σωστό ή όχι το αποδεικνύει στη συνεχεία η ίδια ή ζωή, που στις περισσότερες φορές δεν επιβεβαιώνει τον υπόψη πολίτη, για  την επιλογή που έκανε και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, πολύ γρήγορα την απορρίπτει και «καταριέται» τη στιγμή που το χέρι του έδινε ψήφο σε αυτούς που νόμιζε ότι θα του αλλάξουν, έστω και για λίγο,  τη ζωή του!

Συμπερασματικά μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι, αν υπάρχουν πολιτικές οντότητες,  προσωπικότητες ή πολιτικές δυνάμεις, που θέλουν πραγματικά να συνεισφέρουν στην καλλίτερη πολιτική επιλογή των πολιτών, φαίνεται ότι είναι αναγκαιότητα πλέον  να οικοδομήσουν μια νέα σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ εκλογέων και εκλεγομένων, με υπέρβαση της κρίσης αξιοπιστίας που μαστίζει την πολιτική ζωή.  

Και αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο , ειδικά υπό τις παρούσες πολιτικές συνθήκες, που η σκιά της επιτροπείας των δανειστών, ρίχνει  βαριά τη σκιά της πάνω στην Πατρίδα μας. Και αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, για την οποιαδήποτε σοβαρή αντιμετώπιση  αυτού του τεράστιου προβλήματος.