Πολιτική ευελιξία ή «κωλοτούμπα» στο θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους;

 του Δημήτρη Κυπριώτη

Βρισκόμαστε λίγο πριν από την κρίσιμη σύσκεψη του Eurogroup που δοκιμάζονται αντοχές, διλλήματα, τακτικές, συμβολισμοί  και άλλα δευτερεύοντα ζητήματα, τα οποία όμως όλα μαζί παίζουν το δικό τους ρόλο στις διαπραγματεύσεις που γίνονται.

Πολλά θα μπορούσε να πει καταλογίσει κανείς, αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα,  για τη νέα κυβέρνηση της χώρας, δύσκολα όμως θα τις καταλογίσει ότι δεν διαπραγματεύεται με τους εταίρους μας, όπως εύκολα το λέγαμε για τις προηγούμενες μνημονιακές  κυβερνήσεις.

Θα πουν βέβαια πολλοί, ότι δεν συμφωνούν ίσως με τις επιλογές που έχουν γίνει για το είδος ή για το τι ακριβώς διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, προφανώς επειδή οι ίδιοι θα είχαν επιλέξει ή θα περίμεναν κάτι διαφορετικό. 

Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή που αντιλαμβάνεται όχι μόνο ο μέσος Έλληνας πολίτης, αλλά και οι ηγέτες και οι λαοί των περισσοτέρων Ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνο. Και η αίσθηση που έχουν όλοι αυτοί είναι η αίσθηση ότι πράγματι γίνεται διαπραγμάτευση.

Η αλήθεια όμως είναι, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν, ότι μια μεγάλη  πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, στέκεται δίπλα στην κυβέρνηση και συμπαραστέκεται σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και όχι μόνο. 

Την ενθαρρύνει να μην κάνει πίσω από τις διακηρύξεις της και την ενθαρρύνει να παλέψει για τον κύριο στόχο, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους! Και όλα αυτά δεν μπορούμε να μην τα λαμβάνουμε υπόψη μας, έστω και αν, όπως προαναφέρθηκε, διαφωνούμε σε πολλούς χειρισμούς ή επιλογές που κάνει η κυβέρνηση.

Περιμένοντας λοιπόν την αυριανή ημέρα, αλλά και τις άλλες που θα επακολουθήσουν, αφού κατά τη δική μας εκτίμηση, δύσκολα θα καταλήξουν σε συμφωνία στην αυριανή σύσκεψη  και θα συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις, να δούμε πως έχουν εξελιχθεί αυτές μέχρι σήμερα, ποια ήταν η επιδίωξη και η τακτική που ακολουθήθηκε και να βάλουμε στο «μικροσκόπιο» τους συμβολισμούς που  χρησιμοποιήθηκαν, κυρίως από τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών.

Η πρώτη επεισοδιακή κοινή συνέντευξη τύπου των Γ. Βαρουφάκη και Γ. Ντάισελμπλουμ, προφανώς και μπορούμε να την κατατάξουμε στο πλαίσιο μιας στρατηγικής που εξυπηρέτησε  τα ελληνικά συμφέροντα. 

Εξέπεμψε  δυνατά μηνύματα τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό, είτε με τους   συμβολισμούς που την χαρακτήρισαν (ντύσιμο, υποδοχή, χειραψίες κλπ) όσο και με τις απαντήσεις που δόθηκαν στα ΜΜΕ, αλλά και  τα σκωπτικά λόγια  που αντηλλάγησαν εκατέρωθεν.

Συγκεκριμένα με την παρουσία του αυτή ο Έλληνας υπουργός, έκανε τους Έλληνες να ανακάμψουν από την απαισιοδοξία τους, να τους τονώσει το ηθικό και την βαραθρωμένη αξιοπρέπειά τους, έστω και αν το γενικό στήσιμο του υπουργού παρέπεμπε σε «life style» και συζητήθηκε από διαφωνούντες.

Ταυτόχρονα όμως η παρθενική του εμφάνιση, αντικειμενικά εξυπηρέτησε τη στρατηγική της κυβέρνησης, που ήταν να  δώσει άμεσα την εντύπωση του ενταφιασμού των μνημονίων και των εξευτελιστικών ελέγχων της τρόικας. Στην ουσία αυτή η εμφάνιση, διέψευσε από την πρώτη στιγμή το σενάριο που διακινείτο για μια πρώιμη μετεκλογική κωλοτούμπα.

Στη συνέχεια βέβαια των άλλων επαφών του υπουργού και με την παρουσία του στο working Eurogroup, φάνηκε καθαρά ότι έγινε πισωγύρισμα στο θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους, αφού και ο πρωθυπουργός το έβγαλε από τις δημόσιες αναφορές του.

Εδώ  όμως θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα, γιατί αν αυτό το ζήτημα, που είναι πρώτης προτεραιότητας, όχι μόνο για την αξιοπιστία της κυβέρνησης έναντι των Ελλήνων, αλλά και για την ίδια την επιβίωση ης χώρας, δεν προχωρήσει, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι θα είναι ένα βαρύ πλήγμα που θα σημαδεύσει την ομαλή διακυβέρνηση της χώρας, με ανυπολόγιστη ζημιά για τη συνέχεια.

Για αυτό το λόγο πιστεύουμε ότι, όσοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως κωλοτούμπα τα παραπάνω, ίσως θα πρέπει να είναι λίγο περισσότερο φειδωλοί στο συμπέρασμα αυτό, γιατί πολύ γρήγορα  θα διαπιστωθεί αν πρόκειται μόνο για μια πολιτική ευελιξία, αφού στην παρούσα φάση τόσο το  πολιτικό διακύβευμα, όσο και η ουσία του προβλήματος δεν είναι για την κυβέρνηση το χρέος.

Από ότι μπορούμε να αντιληφθούμε,  η ιεράρχηση των στόχων της κυβέρνησης σε σχέση με το πρόγραμμα που έχει δεσμευτεί να υλοποιήσει, είναι πριν από όλα να κερδηθεί η πρώτη μάχη με το ευρωιερατείο, σπρώχνοντας το σε μία διαπραγμάτευση από μηδενική βάση για μια νέα συμφωνία, που θα καταγράφει τις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και εκεί προσδοκά να αποτυπώνεται και η συμφωνία για το χρέος.

Όλα τα παραπάνω γράφονται και αναλύονται, έχοντας πάντα υπόψη αυτά που πρεσβεύει και φιλοδοξεί να επιτύχει  ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της ΟΝΕ και όχι κάποια άλλη πολιτική σκέψη και άλλες πολιτικές δυνάμεις  που κινούνται  εκτός αυτού του μονόδρομου, που πιστεύουν ότι η λύση των προβλημάτων της Ελλάδας και των Ελλήνων, μπορεί να έρθει μόνο με Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και αυτοδύναμη ανάπτυξη, με μονομερή διαγραφή του χρέους και έξω από τη λογική που επιβάλλει κυρίως η Γερμανό-κρατούμενη Ευρώπη.