Ρίσκο πολιτικών αδιεξόδων
«Η ευρύτερη πολιτική συναίνεση είναι απαραίτητη», είπε ο πρωθυπουργός, «και η επιλογή δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από την συγκυρία.
Ακούστηκαν προτάσεις πολλές. Άκουσα την εύλογη πρόταση για εκλογή αριστερού Προέδρου της Δημοκρατίας, προφανώς όχι με αυξημένη πλειοψηφία. Η πρόταση είναι εύλογη, δεν υπήρξε ποτέ αριστερός Πρόεδρος, σήμερα μας δίνεται η δυνατότητα.
Όμως η Αριστερά δεν υπήρξε ποτέ αλαζονική», συνέχισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισημαίνοντας ότι «η Αριστερά δεν διεκδικούσε τα αξιώματα για τον εαυτό της.
Χρεαζόμαστε έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας που να χαίρει ευρύτατης αποδοχής τόσο στην κοινωνία όσο και στη Βουλή των Ελλήνων που θα κληθεί αύριο να τον εκλέξει».
Ανακοινώνοντας το όνομα του Προκόπη Παυλόπουλου, ο Αλέξης Τσίπρας διευκρίνισε ότι έχει έρθει σε συνεννόηση με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, το οποίο εξέδωσε και σχετική ανακοίνωση.
Η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, ενός μετριοπαθούς δεξιού πολιτικού, εκφράζει την πρόθεση της κυβέρνησης για την εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης, προκαλεί εντούτοις πολλές αντιδράσεις και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και από τον ευρύτερο αριστερό και αντιμνημονιακό κόσμο.
Είναι δύσκολο να απαντηθεί το εύλογο ερώτημα αν είναι δυνατόν να εκφραστεί η τομή την οποία επιδίωξε ο ελληνικός λαός με την ψήφο του στις πρόσφατες εκλογές, με την ανάδειξη στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα ενός ανθρώπου που υπηρέτησε το μνημονιακό καθεστώς και έχει και τη δική του προσωπική ευθύνη για την πολιτική της κοινωνικής καταστροφής και του περιορισμού της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Ακόμη περισσότερο, η επιλογή Παυλόπουλου αποτελεί νάρκη στα θεμέλια της πολιτικής ομαλότητας.
Από τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας θα έχει τη δυνατότητα σε κρίσιμες στιγμές, στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον, να εκβιάζει προς κατευθύνσεις που υπαγορεύονται από την πολιτική του προέλευση και ένταξη, και τις διασυνδέσεις του με συμφέροντα που αντιμάχονται μια άλλη προοπτική για την Ελλάδα.
Κατανοητή η επιδίωξη ευρύτερων συναινέσεων, αλλά εκτός από αριστερό ή δεξιό υποψήφιο υπάρχουν και άλλα πρόσωπα καταξιωμένα στον χώρο της τέχνης ή της επιστήμης, και με εγνωσμένη εντιμότητα και προσήλωση στο συμφέρον του τόπου και της δημοκρατίας.
Δεν φαίνεται να απασχόλησε καν αυτό το ενδεχόμενο.
Και παίζουμε με τη φωτιά
ΠΗΓΉ: εκδοχή
4 σχόλια:
Κατά την γνώμη μου ο ρόλος του προέδρου της Δημοκρατίας είναι ένας άχρηστος θεσμός και πολλές φορές επιζήμιος (διακοσμιτικός λόγος). Σήμερα που υπάρχει η οικονομική δυσπραγία, θα εξοικονομείτο ένα σεβαστο ποσοστό χρημάτων. Υπάρχει βέβαια το θέμα της εκλογής του προέδρου να σχετίζεται με την προκύριξη εκλογών, όπως έγινε. Νομίζω όμως ότι το θέμα αυτό μπορεί να τακτοποιηθεί αλλοιώς.
Είναι μια μεγάλη συζήτηση που χρειάζεται να γίνει,όχι τόσο για τα χρήματα,αφού αυτό μπορεί η Βουλή να το ρυθμίσει, όσο κυρίως για το είδος του θεσμού, στο πλαίσιο της καλλίτερηξς έκφρασης της λαικής κυριαρχίας που είναι το θεμέλειο της δημοκρατίας.Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Δημοσίευση σχολίου