Ένας από τους σημαντικότερους διοικητικούς επιστήμονες στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και όχι μόνο, ο Chevallier, ορίζει τη διοίκηση ως τον θεσμό εκείνο που είναι επιφορτισμένος να προάγει και να προασπίζει το γενικό δημόσιο συμφέρον της κοινωνίας, δηλαδή το συμφέρον του λαού. Προς την κατεύθυνση αυτή,οιμεταρρυθμίσεις, αλλά και η ανάγκη εκσυγχρονισμού στον τομέα της δημόσιας διοίκησης, αποτελούσαν πάντοτε σημαντικό διακύβευμα σε πολιτικό επίπεδο.
Ανεξάρτητα από την εκάστοτε εναλλαγή των κομμάτων εξουσίας στην κυβέρνηση, η αλλαγή νοοτροπίας στον τρόπο λειτουργίας των δημοσίων υπαλλήλων, υπήρξε πάντοτε ένα από τα πολλά «αγκάθια» (σε συνδυασμό με φαινόμενα, όπως γραφειοκρατία,κομματικοκρατία, δυσκίνητοι μηχανισμοί λειτουργίας, αναξιοκρατία) που προέβαλαν προσκόμματα στην ομαλή διεξαγωγή των σκοπών και τη δράση της διοίκησης.
Αναμφισβήτητα, σημαντικά βήματα έχουν σημειωθεί, προκειμένου για την εξυγίανση του θεσμού (ΑΣΕΠ, Συνήγορος του πολίτη, ΕΣΔΔ, Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης), εντούτοις τα αποτελέσματα αργούν να φανούν, αν λάβουμε υπόψη και τις πρόσφατες εκθέσεις του ΣτΠ, αλλά και του ΓΕΔΔ. Επιπλέον, το Ε.Π. «ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ 2007-2013», παρουσιάζει σημαντική καθυστέρηση ως προς την απορρόφηση του.
Γι’αυτό και σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, κρίνεται επιτακτική η ανάγκη για αναμόρφωση του δημοσίου τομέα. Αυτό θα επιτευχθεί, αν επενδυθούν προσπάθειες στην όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη εκπαίδευση και κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού. Η πλήρης αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) οφείλει να αποτελέσει προτεραιότητα, ούτως ώστε και ο πολίτης-χρήστης να μην ταλαιπωρείται, αλλά και η δημόσια διοίκηση να διεκπεραιώνει άμεσα τις λειτουργίες της. Χρειαζόμαστε μια δημόσια διοίκηση που να υπακούει σε τρία βασικά προστάγματα της εποχής: αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα, οικονομία των μέσων.
Με βάση αυτές τις αρχές θα ανταποκριθεί καλύτερα στο ρόλο της και θα εισέλθει σε μια τροχιά υιοθέτησης του νέου μετα-γραφειοκρατικού (μετα-βεμπεριανού) προτύπου διοίκησης, απαλλαγμένου από τις χρόνιες παθογένειες και την αναχρονιστική αντίληψη που διέπουν το σύστημα.
Οι αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας οφείλουν να τηρούνται στο ακέραιο και η δημόσια διοίκηση να παραμένει πιστή στους στόχους της, που δεν είναι άλλοι από την τήρηση της νομιμότητας, της εξυπηρέτησης του δημόσιου συμφέροντος και της προστασίας του διοικουμένου.
Μάιρα Κυπριώτη
Σπουδάστρια Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου